تک پارتی یونگی[عذرخواهی بی صدا!....]

ظرف هارو محکم به صدا در میاورد و
روی میز میچید طوری که انگار تقاص
یه اشتباه رو پس میدن

یونگی:اه میشه بس کنی؟
_نهــ
یونگی:واقعا این کار ها اذیتم میکنه..خیلی خستم بهتر نیست ادامش ندی؟
_یونگی دقت کردی هر روز اخلاقت دار....
یونگی:اخلاقم داره؟ادامش؟
_هیچی‌بیخیال
یونگی:پس چرا حرفت رو زدی که دیگه ادامش ندی؟
_.....
یونگی:هوف دیگه از زندگی کردن باهات خسته شدم
_هیچکسی مجبورت نکرده که باهام زندگی کنی..
یونگی:پس میخوای تنها ولت کنم برم؟
_این چیزیه که خودت میخوای نه من
یونگی:من این حرفو نزدم
_کافیه دیگه..با حرفات همه چیز رو میگی،خیلی وقته باهم وقت نگذرونیم وحرف نزدیم من حق دارم از دستت عصبی باشم..تو یادت رفته من کی ام؟
یونگی:ببخشید..میدونم حق با توعه،من منظوری از حرف هام نداشتم..فقط زیادی تحت فشار بودم کار های شرکت و دزدیده شدن محموله ها واقعا رو مخمه
_......
یونگی:میدونم فایده ای نداره ولی ببخشید
_باشه..نمیتونم نبخشمت
یونگی:متاسفم واقعا...بخاطر حرفام و کارام
_مشکلی نیست

بوسه طولانی ای رو شروع کرد
که مثل یه عذرخواهی بی صدا بود
همینطور که دستاش همچنان دور کمرش
حلقه شده بود
با صدای اروم حرف زد

_اه..میدونی چطور کاری کنی تا دلمو بدست بیاری نه؟!


بالاخره یه دونه رو خوب تموم کردم